Zamknij

Janusz Dodot: Nie marnuję czasu

10:41, 07.06.2023 Milena Waldowska Aktualizacja: 11:22, 13.06.2023
Skomentuj

Z Januszem Dodotem, twórcą teatralnym, aktorem, ale także tekściarzem i malarzem rozmawiamy o jego ostatnim bogatym okresie twórczym i najnowszych realizacjach. Znana w Kościanie i całym powiecie postać zdradza nam także swoje najbliższe plany, w tym nie tylko artystyczne.

- Za nami pięć miesięcy tego roku, a zrealizowałeś już tyle projektów, że spokojnie można by je rozciągnąć na cały rok albo jeszcze dłużej. Wymieńmy je krótko.
- Rzeczywiście, za mną kilka przedsięwzięć, a mam jeszcze w zanadrzu kolejne na najbliższy czas. Rok przywitałem książką „Wiersze nie tylko dla dzieci”. Jestem po jej promocji w Kościanie, Śmiglu, Gostyniu oraz w przedszkolu "Karuzela" w Czempiniu. Książka z rysunkami Galiny Domagały i grafiką Huberta Baranowskiego ma piękną oprawę, która dodatkowo uatrakcyjnia to wydawnictwo. Mam już też praktycznie gotową kolejną książeczkę dla małych dzieci, ona czeka na wydanie. Ten rok jest również czasem zbierania owoców pracy ubiegłorocznej, stąd tyle realizacji. Tak jest m.in. z widowiskiem operetkowo-teatralnym pt. „Miłość, miłość, miłość...”, które pokazywaliśmy w Czempiniu i w Śmiglu w marcu. Udało mi się do współpracy przy nim zaprosić zarówno kościańskich aktorów grających obecnie w Śmiglu, jak i czempińskich. Realizujemy to wspólnie w połączeniu ze śpiewem w wykonaniu klasycznych artystów. Ta propozycja łączenia tradycji ze współczesnością bardzo się widzom spodobała, bilety schodziły jak ciepłe bułeczki. Teraz będziemy chcieli wyjść z widowiskiem dalej i pokazywać je w innych ośrodkach kultury.

- Tej wiosny miały miejsce również dwie premiery teatralne. Jedna w Czempiniu, a druga w Śmiglu. To dwa różne spektakle, z innymi aktorami.
- W Czempiniu gramy spektakl „Rodzina” z założoną przeze mnie w Centrum Kultury grupą Tlenownia Teatr. Wydaje się, że Czempiń bardzo potrzebował teatru. Praca, jak i pokazywanie na scenie rezultatów tej pracy, to czysta przyjemność. Aktorzy pilnie pracują, a oklaski na stojąco po każdej prezentacji to wielka radość. Mamy już na koncie pięć realizacji tego projektu. Od chwili powołania do życia czempińskiego teatru we wrześniu 2021 r. zaproponowaliśmy widzom trzy spektakle. Wszystkie przyjmowane entuzjastycznie. Pierwszy był trochę warsztatowy i rozpoznawczy, a powstał na Boże Narodzenie 2021 r. Potem festiwalowy laureat,  projekt „Przestała już gościć cnota w moim sercu” grany przez Dorotę Antkowiak i Katarzynę Hohorek. Najnowszy spektakl, wspomniana „Rodzina” to komedia, osadzona w naszej smutnej, polskiej rzeczywistości (więcej o spektaklu piszemy na str. 11). W Tlenowni zaczęliśmy już bardzo intensywnie pracować nad kolejnym projektem. To spektakl, który nazywam „kawiarnianym”. Widzowie zasiądą na widowni, która stanie się kawiarnią ze stoliczkami i kawą. Przedstawienie składać się będzie z krótkich form teatralnych, przeplatanych piosenkami z moimi tekstami, muzyką Michała Dolaty i w wykonaniu Darii Kaczór-Boś. Z kolei w Śmiglu z kościańskimi aktorami 24 marca zagraliśmy w Centrum Kultury „Szczęście znowu zagości w naszym domu”. To spektakl nad którym długo pracowaliśmy. Dojrzały, precyzyjny, bardzo plastyczny, mądry teatralnie,  choć w wymowie bardzo krytyczny, w stosunku do nas wszystkich. W Śmiglu miejscowa publiczność, jak i widzowie z Kościana, Wrocławia, Leszna, Poznania zachwycili się tym projektem. W tym miejscu chciałbym podziękować moim kościańskim aktorom, którzy zdecydowali się kontynuować pracę w „teatrze na wygnaniu”, czyli Galerii Teatr Śmigiel.

- Od jakiegoś czasu realizujesz także projekty teatralne dla najmłodszych dzieci. Czy tutaj możemy spodziewać się czegoś nowego?
- Tak, bo udało się pozyskać finanse na ten cel. Otrzymałem stypendium od marszałka województwa, a za przyznane pieniądze będę realizował bajeczkę dla najmłodszych dzieci. To będzie rzecz zupełnie nowa. Pomysł na pozyskanie funduszy zrodził się podczas rozmowy z wychowawcami po jednej z prezentacji mojej bajeczki  w jednym z przedszkoli pod Kościanem. Panie przedszkolanki, zachwycone, tak jak i dzieci, naszą teatralną propozycją, prosiły nas, byśmy nie zapomnieli o ich przedszkolu, bo gwarantujemy wysoki artystyczny poziom. A na wyjazd do domów kultury czy teatrów instytucjonalnych przedszkola po prostu nie stać. Pomyślałem, że nie tylko nie zapomnę o tym przedszkolu, ale znajdę sposób, by moja kolejna propozycja była dla przedszkola darmowa. I udało się. Za pozyskane pieniądze będę grał bajkę do końca 2023 roku.

- Widowiska, spektakle, książki, bajki. Czy coś jeszcze obecnie realizujesz?
- Owszem, pracuję nad zupełnie nowym projektem malarskim. Maluję teraz dużo, trochę jak szalony, głównie wieczorami i nocami. Ta moja propozycja znacznie różni się od obrazów, które dotychczas pokazywałem. Wcześniej obrazy były pełne mroczności. Teraz to jest pełna ekspresji radość, wypełniona barwami. To odzwierciedlenie tego, co się ze mną obecnie dzieje. Bo barwy są w mojej głowie i moim sercu. Ponownie tak barwnie zaczynam odbierać świat.

- Ilość tych wszystkich przedsięwzięć jest imponująca. Można powiedzieć, że pomysły wyciągasz jak z rękawa.
- Coś w tym jest. Ale okoliczności mi sprzyjają. Dotychczas wydawało mi się, że zawsze pracowałem dużo i poświęcałem się pracy artystycznej. Jednak kiedy byłem dyrektorem Kościańskiego Ośrodka Kultury, musiałem się zajmować wieloma kwestiami. Przez te 12 lat tworzyłem, ale przede wszystkim dbałem o rozwój ośrodka, artystyczne pomysły, o edukację. Było ciekawie, ale jednocześnie miałem znacznie mniej czasu dla siebie. Więcej mnie było dla innych. Traciłem też dużo czasu na mdłe rozmowy z niekompetentnymi ludźmi. Teraz mam ten luksus, że nie muszę, a jeśli zechcę, to jedynie mogę. Mam więcej czasu dla siebie, dla bliskich, przyjaciół, dla ludzi otwartych i szczerych. Mądrych i prawdziwych. Takie spotkania są dla mnie bardzo ważne, wnoszą też wiele do mojej twórczości. A poza tym miejsca, w których obecnie pracuję, m.in. Czempiń i Śmigiel, to ośrodki znacznie bardziej twórcze niż dzisiejszy Kościan.

- Właśnie, co z Kościanem? Zapowiadałeś także spektakl o naszym mieście.
- I on powstał, a będzie pokazany już 19 czerwca w Restauracji Novopolska. Spektakl „A Kościan w ciszy umiera powoli”, to efekt pracy w ostatnich miesiącach. Zapraszam serdecznie, bo tytuł wskazuje o czym w tej realizacji będziemy mówić. O Kościanie, który tak bliski jest naszym sercom, bo  Kościan, to też nasze miasto. Kościan to  nasze miejsce na Ziemi, które wybraliśmy i należy nam się współdecydowanie o nim. Jako mieszkaniec Kościana chcę, by to miejsce było otwarte i przyjazne, piękne i czyste, mądre i szlachetne, twórcze i bogate, by było wzorem dla innych polskich i europejskich miast. Dziś niestety nie jest nawet wzorem dla powiatu. Będę chciał to zmienić nie tylko poprzez moją twórczość, ale również realnie. Zamierzam bowiem kandydować do Rady Powiatu Kościańskiego. Będę startował z listy PO, bo tam mi światopoglądowo najbliżej. Zawsze uważałem, że nie wolno mi stać z boku, kiedy dookoła widzę zło. Muszę wyrażać swój sprzeciw, głośnio i zdecydowanie. To mój obowiązek. Inaczej nie umiem. A zło? No cóż, w końcu, zawsze zostaje pokonane.

(Milena Waldowska)

Co sądzisz na ten temat?

podoba mi się 0
nie podoba mi się 0
śmieszne 0
szokujące 0
przykre 0
wkurzające 0
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
komentarzeKomentarze

komentarz(0)

Brak komentarza, Twój może być pierwszy.

Dodaj komentarz

0%